Derlemeler: Niğde ve Dolaylarından Derlenen Atasözleri - 1

Bu Derginin Diğer Makaleleri

Beyhan,Ali İhsan ; "Derlemeler: Niğde ve Dolaylarından Derlenen Atasözleri - 1"; Türk Folklor Araştırmaları Dergisi; Nisan / 1958; Cilt: 5; Yıl: 9; Sayı: 105; Sayfa: 1671

Aba Vakti yaba yaba vakti aba

Acele işe şeytan karışır

Acı acıyı sıı sancıyı keser

Acı bayemin fışkını şallağın şişkini

Acı patlıcanı soğuk almaz

Acı söğüdün dumanı göz doldurur

Acıyan eşek attan ileri gider

Aç karm yüksek nalın, salın gönlüm salın

Aç kurt aslana saldırır

Açma kapını el ucuyla acarlar kapını el gücüyle

Aç koyma arsız edersin çok söyleme yüzsüz edersin

Aç tokun yüzüne bakmakla karnı doymaz

Açtırma kutuyu söyletme kötüyü

Aç tavuk kendini buğday ambarında sanır

Adama ile mal tükenmez vermemeden Allah esrgesin

Adım çıktı dokuza asla inmez sekize

Ağaca dayanma kurur insana vurma ölür

Ağır taş yerinde ;erek

Ağalık tahıl pazarında satılmaz

Ağır otur batman gel

Ağustosta gölge kovan zemheride karnın ovar

Ahla gelen vahla gider

Aka karışmaz tavaya bulaşmaz

Akraba ile ye iç yadilinden konuş

Akraba ile ye iç alış veriş etme

Akan suyun da arkası gelir

Akıllı düşünene kadar deli oğlunu evermiş

Akıllıyı arkada tutma akılsızı kılavuz etme

Akrep etmez akrabanın akrabaya ettiğini

Akşamın işini sabaha bırakma

Akşamdan kalan aşınan canını alır işinen

Ak bacak kara bacak geçitte belli olur

Ak keçiyi gören içi dolu yağ sanır

Ak itin pamukçuya zaran var

Alt koyun kara koyun geçitte belli olur

Alt sakaldan yok sakala kaldık

Ak sakal kara, sakal sonunda belli olur

Ala vere dala, vere Kürt Mehmet nöbete

Allah ayak ver demir dayak ver

Allah bilir kulunu mahal görür çulunu

Allah dağına göre karını verir

Allahın ondurmadığını Peygamber sopa ile kovar

Allah dört duvarı sır yaratmış içinde çeken bilir

Allahın verdiği taşar dökülür kulun verdiği başa kakılır

Alacağına şahin vereceğine karga

Al kaşağıyı gir ahıra yarası olan gocunur

Âlim yaşadıkça koç olur zalim yaşadıkça hiç olur

Ali Fakıya yazdırdık daha beter azdırdık

Ali Kıran baş kesen mi kesildin

Alma mazlumun âhmı gökten indirir şahini

Altın işi tuncunan olmaz

Alma orospunun kızını sürer anasının izini

Amasya’nın bardağı biri, olmazsa biri daha

Anam allek ufak döker köfteyi, çocuklar allek üçer beşer alır lokmayı

Analar dert yesin yarımşar yarımşar dört yesin

Anasına bak kızını al kenarına bak bezini al

Ananın bastığı cülük ölmez

Anayınan baba taht yaptırır ama baht yaptıramaz

Ana bahtı kızma meres (miras)

Ana gibi yar olmaz Bağdat gibi diyar olmaz

Arap elini öpmekle dudak kararmaz

Arayan belâsını da bulur Mevlâsını da

Arığın nemnesi zabuna kalkar

Arife günü yalan söyliyenin bayram günü yüzü kara çıkar

Arif isen bir gül yeter kokmaya, nadan isen gir bahçeyi yıkmaya

Armudun iyisini ayılar yer

Arka su gelinceye kadar kurbağanın gözü patlar

Ark paklenir ad paklenmez

Arpan unun yoksa tatlı dilin de mi yok

Arpa ister eşeği yok, şepo ister uşağı yok

Arsıza söz kokmuş ete tuz kâr etmez

Aslına gerekken nesline haram

Aşağı tükürsem sakalım yukan tükürsem bıyığım

Aşığın bini bin para ama ütülmesi kötü

At beslenirken kız istenirken

At olmuşta kuyruk sallıyor

Atım at oluncaya kadar kendim mat olurum

Atman avrat yiğitin bahtına

Atma yayanın heybesini giderek binmek ister

Atma yavrum din kardaşıyız

At yıkılır adam ölür

Attı yün etti tepti keçe etti

Attı önüne it geçer gibi

Avdan gelmiş tazı gibi

Avrat malı kapı mandalı

Ay şavkına zerdeli çırpar

Ay yirmi dökuz para otuz

Ayağa değmedik taş olmaz başa gelmedik iş olmaz

Ayağım sıcak tut başını serin, kendine bir iş bul pek daima derin

Ayağı büyük olan devletli, başı büyük olan mihnetli

Ayı beni korkuttu kulacını sarkıttı

Ayı kazana maymun tencereye pisledi

Ayın oyun kör koyun-

Ayran içtik ayrı düştük

Ayranı yok içmeye kürkünen gider sıçmaya

Az çoğun yanma gider

Az söyle öz söyle

Az veren maldan çok veren candan

Az yaşa uz yaşa akıbet gelir başa

Aza kanaat etmiyen çoğu hiç bulamaz

Azan kulun belâsı yakındır

Azıcık aşım kaygısız başım







Arama

Bizi Destekleyenler

.