DERDİMİ DÖKERSEM DERİN DEREYE

Derdimi dökersem derin dereye,
Doldurur dereyi düz olur gider;
Rakipler geldi de girdi araya,

Korkarım yâr benden yoz olur gider.
Ilgıt ılgıt yeller eser seherde,
Dost beni düşürdü onulmaz derde;
Yâr ile buluşsak bir tenha yerde,

Duyarlar rakipler,söz olur gider.
Pervane ateşten sakınmaz canı,
Uğruna koymuşum başı, bedeni;
Doldur tüfengini, hedef et beni,
Yaram doksan dokuz,yüz olur gider.

Veysel der: çıkayım bîr yüce dağa,
Ağaçlar bezenmiş yeşil yaprağa,
Zaman gelir, tenim düşer toprağa,
Karışır toprağa,toz olur gider.

             ***
		   
GÜZELLİĞİN ON PAR' ETMEZ

Güzelliğin on par'etmez
Bu bendeki aşk olmasa
Eğlenecek yer bulaman
Gönlümdeki köşk olmasa

Tâbirin sığmaz kaleme
Derdin dermandır yöreme
İsmin yayılmaz âleme
Aşıklarda meşk olmasa

Kim okurdu kim yazardı
Bu düğümü kim çözerdi
Koyun kurt ile gezerdi
Fikir başka başk' olmasa

Güzel yüzün görülmezdi
Bu aşk bende dirilmezdi
Güle kıymet verilmezdi
Aşık ve maşuk olmasa

Senden aldım bu feryâdı
Bu imiş dünyanın tadı
Anılmazdı Veysel adı
O sana âşık olmasa.

             ***


SEN BÎR CEYLAN OLSAN, BEN DE BİR AVCI

Sen bir ceylân olsan,ben de bir avcı,
Avlasam çöllerde saz île seni.
Bulunmaz dermanı,yoktur ilâcı,
Vursam ,yaralasam söz ile seni.

Kurulma sevdiğim,güzelim deyin,
Bağlanma karayı,alları geyin;
Ben bir çoban olsam,sen de bir koyun,
Beslesem elimde tuz ile seni.

Koyun olsan,otlatırdım yaylada,
Tellerini yoldurmazdım hoyrada;
Balık olsan,takla dönsen deryada,
Düşürsem toruma hız ile seni.

Veysel der: İsmini koymam dilimden,
Ayrı düştüm vatanımdan,!limden;
Kuş olsan da kurtulmazdın elimden,
Eğer görsem idî göz ile seni.